طاها

ام هانی

وی از پدری پرهیزگار و مجاهد و مادری نیکوسیرت و محدثه قدم به جهان گذاشت. پدر ام هانی در خاندانی نجیب و خداشناس در مکه دیده به جهان گشود. او با عبداللّه پدر بزرگوار پیامبر(ص) از یک مادر بودند. پدر او عبدالمطلب جد پیامبر اسلام است که بین همه گروههای عرب به بزرگی یاد می شد. مردی بااقتدار و باکفایت که مبلّغ آیین حنیف ابراهیمی بود. کارهای صحیح و خداپسندانه عبدالمطلب بهترین کلاس درس و آموزش برای ابوطالب بود. توجه خاص وی و حفاظت از پیامبر و کوشش بی دریغش در پرورش نواده خود، ابوطالب را بر آن داشت که بعد از فوت جد خویش سرپرستی حضرت محمد(ص) را به عهده گیرد و تا پایان عمر از وی پشتیبانی و اطاعت نماید. ابوطالب سعی داشت نمونه کاملی از شخصیت ارزشمند و محبوب پدر باشد. او همانند پدر در مسیر آیین یگانه پرستی ابراهیم خلیل قدم نهاد و منصب آب رسانی به زائران خدا را به عهده گرفت. پناه بی پناهان و مدافع مظلومان و دشمن متجاوزان بود و به نیازهای اجتماعی مردم واقف بود و جهت برآورده شدن حاجات آنها کوشش می کرد. نمونه این تلاش را در قحطی مکه می توان مشاهده کرد. مردم که از کمبود ارزاق و نیامدن باران در رنج و عذاب بودند، به ابوطالب پناهنده شدند و از درماندگی شِکوه کردند. ابوطالب به همراه فرزند برادر در حالی که کودک را به کعبه چسبانده بود و دستان کوچکش به سوی آسمان بلند بود، از خدا طلب باران نمود. ناگهان از هر طرف ابر آسمان را فرا گرفت و باران بارید.

ابوطالب در حفظ و احترام حضرت محمد(ص) می کوشید. زمانی که چون پدرش بالش و فرشی برایش پهن می کردند بر آن می نشست و وقتی پیامبر می آمد او را بر فرش می نشاند و می گفت: «فرزند برادرم از بزرگی و شرف بسیار برخوردار است.» این تعبیر نهایت اعتقاد ابوطالب را به پیامبر می فهماند.

مادر

مادر «ام هانی» فاطمه دختر اسد بن هاشم است؛ اول زنی که بعد از حضرت خدیجه مسلمان شد. وی جزء نخستین زنانی است که به مدینه مهاجرت کرد. پسران وی «طالب»، «عقیل»، «جعفر» و «علی» هر کدام به فاصله ده سال از دیگری به دنیا آمد. دخترانش جمانه و ام هانی می باشند. فاطمه بنت اسد را فضایل بسیار است. او زنی است که خداوند در پاسخ راز و نیاز خالصانه اش دیوار کعبه را برابرش شکافت تا در آن محل امن و مقدس فرزندش را به دنیا آورد. افتخار مادری شریف ترین شخص بعد از پیامبر و مادر شهید ذوالجناحین «جعفر بن ابی طالب» که با فرشتگان به بهشت پرواز کرد، ارزش والایی است که ذات اقدس الهی با قابلیت وجودی فاطمه آن را به وی ارزانی کرد. معدود افرادی در زمان بعثت پیامبر، بر آیین یکتاپرستی ابراهیمی بودند که از آن جمله بانو فاطمه بنت اسد است. ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه گفته است:

«فاطمه نخستین زنی است که با رسول خدا بیعت نمود (پس از خدیجه.)»

از ویژگیهای این زن لطف و کرامتی است که در طول عمرش در حق پیامبر انجام داد. وی در گرامیداشت پیامبر با ابوطالب شرکت می جست و پیامبر را در مهر ورزیدن و نیکی کردن بر فرزندان خود مقدم می داشت تا جایی که پیامبر به پاس این محبتها او را به لقب «اماه» (مادر) مفتخر گردانید.

برادران

ابوطالب: برادر بزرگ ام هانی است و پدر ام هانی که عمرا نام داشت به ابوطالب معروف گشت.

عقیل: برادر دوم که دانشمندی سیاستمدار، جامعه شناس و روانشناس بود و این ویژگیها را به واسطه تیزهوشی داشت. عقیل اطلاعات بسیاری به تاریخ عرب، جنگها و صلحهای آنان داشت. وی مردی نسّابه (نَسَب دان) بود. زبانی گویا داشت که کسی را با وی توان هماوردی نبود. از شخصیتی قوی و رأیی ثابت برخوردار بود. از جمله کسانی بود که با درک اسلام به همراهی علی(ع) در میدانهای رزم دلاورانه جنگید و پسری چون مسلم و فرزندانش را برای یاری حسین بن علی(ع) در قیام خونین و حماسی حق علیه باطل تربیت نمود.

جعفر: ام هانی افتخار داشتن برادری چون جعفر طیار را دارد که به ذوالجناحین معروف شد. سومین پسر ابوطالب که ده سال قبل از برادرش علی بن ابی طالب به دنیا آمد، از جهت شمایل و اخلاق شباهت زیادی به پیامبر داشت و کمی پس از امیر مؤمنان به اسلام گروید. وی دلسوز طبقه ضعیف بود تا جایی که پیامبر او را به لقب «ابوالمساکین» سرافراز نمود. مسؤولیت خطیر فرماندهی مهاجران حبشه را بر عهده داشت و در آن سفر به شایستگی از اسلام تبلیغ نمود و ضمن شناساندن اسلام به پادشاه حبشه، خود و همراهانش را در فضایی از صلح و ایمنی قرار داد. جعفر پس از بازگشت از حبشه زمانی که مطلع شد مسلمانان در نبرد با یهود هستند، با همراهان به خیبر آمد و شاهد پیروزی سپاه اسلام علیه یهود به همت والای خیبرشکن دلاور علی بن ابی طالب شد. در دشت موته جنگی بین اسلام و سپاهیان روم در گرفت. جعفر که فرماندهی را بر عهده گرفته بود در حین مبارزه به محاصره سربازان رومی در آمد. او برای دفاع از اسلام، پرچم سپاه را حفاظت کرد تا دو دستش قطع گردید ولی نگذاشت پرچم واژگون شود و آن را به زید بن حارثه سپرد. بعد از پایان جنگ جنازه جعفر را یافتند که بیش از هفتاد زخم در جلوی بدن او بود. این بیانگر آن است که هیچ گاه به دشمن پشت نکرد. پیامبر در همان روز فرمود که اکنون جعفر با دو بال در بهشت با فرشتگان هم پرواز است.

علی(ع): دیگر شرف این بانوی پاک سیرت داشتن برادری چون علی بن ابی طالب(ع) بزرگ مرد تاریخ بشریت است و زبان از وصف وی قاصر است.

مروری بر زندگی ام هانی
فاخته دخترعموی پیامبر مشهور به ام هانی است. «او از زنان مجلله و نامی اسلام بوده است.»(8) ام هانی 46 حدیث از پیامبر نقل کرده است. طبرانی نزدیک به 109 حدیث از ام هانی نقل کرده که بیشتر در باره نماز و روزه است.(9) ام هانی از راویان حدیث ثقلین است. او حدیث غدیر را نیز روایت کرده است که رسول اللّه فرمود: «هر که من مولای او هستم علی مولای اوست.»

از امتیازهای ام هانی آن است که عروج پیامبر به آسمان از خانه وی آغاز شد.

پیامبر طی روایت زیر از ام هانی به عنوان بانویی نمونه، ممتاز و شایسته یاد می کند و وی را مورد تمجید و ستایش قرار می دهد: «آیا می خواهید بهترین عمو و عمه را معرفی کنم؟ حسن و حسین عمویشان جعفر طیار است که با ملائکه پرواز می نماید و عمه آنها ام هانی است که در بهشت است.» بنا بر فرمایش رسول خدا، ام هانی اهل بهشت است و این نوع یاد کردن بیانگر پاکی و ایمان وی است.

از دیگر مقامات ام هانی حضور پیامبر در موقعیتهای مختلف در خانه او و احترام خاص به آن بانو است. ابن اثیر از عبدالرحمن بن ابی لیلی به چند طریق از ام هانی روایت می کند که رسول خدا(ص) در روز فتح مکه به خانه او وارد شد. غسل انجام داده و هشت رکعت نماز به جای آوردند. در ادامه ام هانی چنین گوید: «آن نماز با آنکه رکوع و سجود داشت به قدری سریع و کوتاه بود که من ندیده بودم آن حضرت به این راحتی و سادگی نماز بخواند.»

ام هانی تربیت فرزندان و زمان فوت ایشان

ام هانی در تربیت فرزندانش نهایت تلاش را نمود و زمانی که بین او و شوهرش جدایی افتاد وظیفه تربیت و نگهداری آنان با مادر شد. رسول خدا که از غنایم جنگی به اشخاص مختلف حقوق پرداخت می کرد به ام هانی و فرزندانش نیز کمک می کرد.

از فرزندان وی یکی جعده نام داشت که مردی شجاع، و فقیهی با زبانی گرم و گویا بود. او از صحابه ای است که به هنگام فتح مکه پیغمبر را درک کرده و با مادر خود به حضور پیغمبر رسیده است. جعده از شیعیان امیرالمؤمنین بود که از طرف حضرت والی خراسان شد. جعده میان قریش دارای مقام و شرافت بلندی بود. زمانی که در جنگ صفین می جنگید عتبة بن ابی سفیان به او گفت: تو به خاطر عشق و محبت به دایی خود علیه ما می جنگی، وی گفت اگر تو هم دایی به این عظمتی داشتی پدر خود را فراموش می کردی. 

ام هانی تا بعد از شهادت امیرالمؤمنین(ع) زنده بود، حتی زمان قیام حضرت سیدالشهداء(ع) حیات داشت. در بحار از کامل الزیاره از امام باقر(ع) نقل می کند: چون حضرت خواست از مدینه حرکت کند زنان و فرزندان عبدالمطلب جمع شدند و صدا به گریه بلند کردند. در این وقت عمه حضرت (ام هانی) آمد و سخت گریه کرد و گفت: ای نور دیده من حسین، شنیدم حسن را که با ناله این اشعار را سرود:

«و ان قتیل الطف من آل هاشم ه
اذل رقابا من قریش فذلت

حبیب رسول اللّه لم یک فاحشا
ابانت مصیبتک الانوف وجلت»

اخلاق و رفتار ام هانی، نمونه یک زن مؤمن و متعهد است. وی چه در زمان جاهلیت و چه اسلام حامی افراد ضعیف، درمانده و بی پناه بود. این پاک بانوی صاحب نام تا سال 60 هجری در قید حیات بود، ولی از محل دفن و تاریخ وفات وی اطلاعی در دست نیست.